Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

Εθνικός στο ρετιρέ-"συνωστισμός" για τους υπόλοιπους... ορόφους

Με την παρουσία του Εθνικού στον 2ο όμιλο, η γνώμη μου είναι πως ο τίτλος του πρωταθλητή έχει «κλειδώσει». Ο Μαργαρίτης Χατζηαλέξης (που φέτος έκανε ολοκληρωμένη προετοιμασία) γνωρίζοντας πλέον από την αρχή από πού θα προέρχονται οι αντίπαλοι του στα μπαράζ (τους πρωταθλητές Αθήνας και του άλλου ομίλου του Πειραιά), φρόντισε να κρατήσει τον βασικό κορμό (Χαλιμούρδας, Σάμιος και Λύγκος) και μεταξύ άλλων να ενισχύσει την ομάδα με παίκτες που έχουν πολύχρονη εμπειρία σε επαγγελματικές κατηγορίες (Σούφλα, Χέλη, Σαμιώτη, Βουτσινά) και με κάποιους από τους πιο ταλαντούχους Πειραιώτες (Παυλάκη, Γερόλυμο, Σπήλιο). Σε συνάρτηση με την ηγετική φυσιογνωμία του Αλέξη Αγγελόπουλου στον προεδρικό θώκο, συν τον 12ο παίκτη (κόσμο) που θα έχει και φέτος στο πλευρό του ο Εθνικός είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την κατάληψη της 1ης θέσης.
Το Κερατσίνι προσωπικά δεν το έχω δει και η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πάρα πολλά, όμως από τις πληροφορίες που αλίευσα για την δυναμική του ρόστερ,  με ωθούν στο να το κατατάξω πίσω από τον Εθνικό. Η παρουσία του Δημήτρη Αρναούτη και το γεγονός ότι οι «ροσονέρι» αγωνίζονται σε φυσικό χόρτο είναι δυο πολύ μεγάλα πλεονεκτήματα. Ο Ίκαρος Καλλιθέας εκτιμώ πως θα είναι η ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος. Ενισχύθηκε διοικητικά με την είσοδο του επιχειρηματία κ. Μάγειρα, με ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής (Κούσης, Φέκος, Κυριακίδης και άλλους), ενώ στην τεχνική ηγεσία βρίσκεται ο Νίκος Παραράς, που έχει πολλές επιτυχίες στο βιογραφικό του. Στα ψηλά σκαλοπάτια της βαθμολογίας θα βρίσκεται λογικά και ο Αετός Κορυδαλλού, που έκανε ελάχιστες αλλαγές. Κατόρθωσε να κρατήσει όλους τους παίκτες-κλειδιά που έσπρωξαν την ομάδα στην 2η θέση την περσινή περίοδο και στο τιμόνι παρέμεινε ο Λεωνίδας Πανοηλίας.

Πάρα πολύ δυνατό περιμένω και τον Αμπελακιακό, με το δίδυμο Κοβιού-Ραπτόπουλου να είναι κίνδυνος-θάνατος για όλες τις αντίπαλες άμυνες (σαφώς υπάρχουν και άλλοι ποιοτικοί παίκτες-εξαιρετική η προσθήκη του Καρνέση). Στα συν των νησιωτών και ο παράγοντας έδρα. Η ΑΕ Σαλαμίνας αντικατέστησε τον Ραπτόπουλο με τον Λάμπρο Χανιώτη, που έχει αγωνιστεί σε όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες και δε νομίζω πως χρειάζεται περαιτέρω συστάσεις. Πάντως θεωρώ πως η κίνηση ματ έγινε με την πρόσληψη του Τάκη Αγγελάκη, μιας και ο έμπειρος τεχνικός μετράει πάρα πολλές επιτυχίες σε όσες ομάδες έχει δουλέψει.
Η ΑΕ Νέου Φαλήρου έκανε όπως συνηθίζει κάθε καλοκαίρι ποιοτικές μεταγραφές (η σημαντικότερη ο Τρίμπος) και εφόσον βρει ισορροπία στις γραμμές της έχει τα φόντα για να μπει στην πρώτη εξάδα. Οι δυο νεοφώτιστες, ΑΟ Πειραιάς και Αμφιάλη είναι περίπου στο ίδιο μήκος κύματος (αρκετά δυσκολοκατάβλητες και ικανές για ζημιές στους πρωτοπόρους), ενώ το μεγάλο αίνιγμα είναι ο Αργοναύτης, ο οποίος έκανε ολοκληρωτικό «λίφτινγκ» στο ρόστερ και επιπρόσθετα μέτρησε δυο σημαντικές αποχωρήσεις στα διοικητικά (κατά πρώτο λόγο του Παναγιώτη Σίνου και μετέπειτα του Παναγιώτη Σιμιτσόπουλου).

Στο τελευταίο γκρουπ δυναμικότητας και στις ομάδες που πιστεύω πως θα παλέψουν για την αποφυγή του υποβιβασμού και των μπαράζ, κατατάσσω τιςΕλλάδα Ποντίων, Θύελλα Μοσχάτου, Καστέλλα, ΑΟ Κορυδαλλού, και Θύελλα Κορυδαλλού. Όλες τους προχώρησαν σε… ανακάτεμα της τράπουλας αναφορικά με το ρόστερ (ΑΟ Κορυδαλλού και Θύελλα Κορ. έχουν και νέους τεχνικούς, τον Σάκη Καλογερόπουλο και τον Αλέκο Λιθόπουλο αντίστοιχα), όμως η… σούμα δεν τις βγάζει τόσο ενισχυμένες για τα δεδομένα του συγκεκριμένου ομίλου. Εκτίμηση μου είναι πως από τις προσωπικές τους «μονομαχίες» θα κριθούν τα πάντα αναφορικά με το τελικό τους πλασάρισμα.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου